“Ik had een burn-out” – Psychische problemen onder mannen – Gastblog #37 Teun

Ik zag Linne’s oproep op Instagram met de vraag om een gastblog te schrijven dus ik stuurde haar direct een berichtje. Ze zei dat ze ook graag psychische problemen onder mannen aan het licht wilde brengen, dat is dan ook een van de redenen waarom ik dit graag doe.

Toen ik 20 was heb ik een burn-out gehad, maar zelf gebruik ik liever het woord oververmoeidheid. Burn-out klinkt als iets wat alleen mensen in het bedrijfsleven kunnen kan overkomen, maar niks is minder waar..

Hoe kon het zo ver komen?

Het was een slechte cocktail van gebeurtenissen. In de zomervakantie was mijn relatie uitgegaan en direct daarna begon ik aan een vermoeiende fulltime stage. Deur-tot-deur moest ik elke dag twee keer anderhalf uur reizen. Ik werkte keihard en naast stage deed ik veel leuke dingen om op die manier over m’n verdriet heen te komen.

Omdat ik muzikant ben kon ik in de kerstvakantie veel optreden op kerstborrels en tijdens de jaarwisseling. Ik pakte alles met vier handen aan (ja, zoveel wilde ik doen). Voor m’n gevoel ging alles top en ik had het heel erg naar m’n zin. Maar toen ik na de kerstvakantie weer verderging met m’n fulltime stage routine ging het mis..

Ik had al vijf nachten amper geslapen maar had zelf niet door hoe moe ik was. Op een stagedag belde ik tijdens de pauze met een vriendin. Ze zei dat het tijd werd dat ik hulp ging zoeken, waar ik haar nog steeds heel dankbaar voor ben. Ik ben toen zonder twijfel naar het psychologiegebouw van de campus naast het stagebedrijf gelopen en gevraagd om een psycholoog.

Daar zat ik dan, bij de studentenpsycholoog op een school waar ik nog nooit was geweest. Langzaam begon de ernst van de situatie tot me door te dringen, maar ik voelde nog steeds niet hoe moe ik mentaal was.

Een burn-out, en nu?

Vanaf dat moment begon het hele hulpproces. Van de huisarts naar de GGD waar ik regelmatig op gesprek moest komen. M’n ouders die al m’n afspraken moesten afzeggen, school en het stagebedrijf moesten contacten. En ik die thuis zat en niks mocht doen, ondanks dat ik nog steeds de drang voelde om elke minuut nuttig te besteden.

Ik was tijdens die periode echt niet mezelf. Als ik nu op die periode terugkijk kan ik me alles nog heel helder herinneren, maar ik snap niet waarom ik zo raar deed. De hersenen zijn een raar ding haha.

De hulp die ik kreeg was erg goed en de gesprekken waren fijn. Veel mensen vinden de psycholoog een taboe, maar waarom? Hoe heerlijk is het dat je al je problemen neer kan gooien bij iemand die onafhankelijk is en geen oordeel over je heeft? Dat wil toch iedereen!

Het heeft mij uiteindelijk een halfjaar gekost om er weer grotendeels bovenop te komen. Maar het was niet zo dat ik na een halfjaar ineens alles weer ging doen. Stap voor stap ging ik weer verder met mijn normale leven, of ja, mijn normale leven maar dan rustiger.

Als ik nu kon kiezen had ik natuurlijk liever geen burn-out gehad, maar eigenlijk heeft het ook wel een hoop voordelen. Waar ik zie dat anderen van mijn leeftijd keihard doorwerken en te weinig slaap hebben weet ik wel beter. Door de burn-out heb ik mijn lesje wel geleerd. Als ik tekens zie of verhalen hoor van anderen probeer ik hun er ook op te wijzen wat de risico’s en gevolgen van een burn-out zijn, want het is niet iets wat je iemand anders wil laten overkomen.

Wat heb ik geleerd van mijn burn-out?

Door mijn burn-out en de gesprekken met de psychologen ben ik mij gaan beseffen dat je niet elke minuut nuttig hoeft te besteden. Het is heel makkelijk om je door je enthousiasme te verliezen in werk/hobby’s en daardoor niet aan je vermoeidheid te denken. Ik merkte dat mijn enthousiasme veel sterker was dan mijn vermoeidheid.

Ook weet ik nu dat het belangrijk is om na een relatiebreuk tijd te nemen om er overheen te komen. Voor mij was het waarschijnlijk extra zwaar omdat het mijn eerste relatie was en geen zachtaardig einde had.

Door deze periode heb ik ook het mediteren gevonden als manier om te ontspannen. Nu denk je misschien, blegh wat zweverig, en dat is ook een beetje het beeld dat ik erbij had. Maar het viel me alles mee! Kijk eens naar de gratis app Headspace, zij hebben een hele toegankelijke manier om het uit te leggen.

Tot slot

Mannen worden vaak gezien als groot en sterk, maar ook wij hebben net als vrouwen onze mentale struggles. Dus praat erover met vrienden en familie, want een taboe over mental illness maakt het alleen maar erger.

Ik had nog nooit eerder een blogpost geschreven. Omdat ik dit verhaal zelf heb meegemaakt typte het makkelijk weg, maar ik had niet verwacht dat het zo confronterend zou zijn! Ik hoop in ieder geval dat jullie het fijn vonden om te lezen en er iets van kunnen leren.

Liefs, Teun