Ik heb last van paniekaanvallen – Open zijn
In dit artikel deel ik meer over mijn paniekaanvallen. Ik deel momenten waarop ik een paniekaanval heb, maar ik deel ook praktische informatie. Ik hoop dat dit artikel herkenning bied voor degene die het nodig hebben.
Let op! Trigger warning.
Ik lig in bed en ik merk dat ik word overvallen door gedachten. De hele avond was ik al in gedachten verzonken, maar ineens vliegen de gedachten als een razende voorbij. Van angst of ik wel goed genoeg ben tot de gedachte dat ik niemand tot last wil zijn en ga zo maar door. Gedachten die er op dit moment van de dag niet meer toe doen. Het is half twaalf in de avond en morgen gaat op tijd de wekker weer. Daarnaast kan ik er op dit moment van de dag niet eens meer iets mee.
‘Ik merk dat mijn adrenaline stijgt en ik sneller ga ademhalen’
Ik probeer de gedachten weg te stoppen, maar ineens merk ik dat er een knop omgaat. Met de minuut voel ik mij angstiger worden en ik krijg het idee dat ik midden in een brand terecht ben gekomen en moet rennen voor mijn leven. Maar in plaats daarvan lig ik in bed en probeer ik eigenlijk wat slaap te krijgen. Ik merk dat mijn adrenaline stijgt en ik sneller ga ademhalen. Mijn hartslag volgt snel en mijn hart begint steeds sneller te kloppen. Ik raak steeds verder afgezonderd van de realiteit.
Mijn hele lichaam komt in de vluchtmodus, maar mijn primaire reactie bij angst is bevriezen. En dat doe ik dan ook. Terwijl mijn hele lichaam denkt dat er gevaar is krijg ik niks meer bewust mee.
Ik draai, maar niks ligt lekker. Ik begin te hyperventileren en dat terwijl ik mij er bewust van ben dat ik hyperventileer. Alleen ik kan niet stoppen. Ik krijg geen lucht meer. Mijn gedachtes verstrengelen en ik raak steeds verder in paniek. Zonder reden eigenlijk, maar op dat moment ben ik mij daar maar half bewust van. Ik kan echt nog wel rationeel nadenken. Alleen ik kan niet tot actie komen.
‘Ik ben bevroren’
Ik weet dat ik in paniek ben, net als dat ik weet dat ik ren voor een brand als dit het geval zou zijn. Maar ik kan niet stoppen, want ik ben nog niet uit de brand. Ik ben bevroren. Mijn lichaam raast door en ik probeer te doen wat mij altijd gezegd wordt. Adem in, adem uit. Na poging 330 voor mijn gevoel merk ik dat het mij lukt om mijn ademhaling iets rustiger te krijgen en ik besluit rechtop in bed te zitten. Het kan nu twee kanten op. Of ik word daadwerkelijk rustig of ik raak ineens nog verder in paniek. Welke kant ik van de twee opga weet ik nooit tot ik helemaal rustig ben.
Soms word ik namelijk ineens overvallen door een gedachte en ben ik voor mijn idee terug bij af. Half bekomen van de schrik merk ik dat ik eindelijk rustig ben. Hoeveel later zal het zijn? Tien minuten? Twintig minuten? Of misschien wel een halfuur?
Type paniekaanvallen
Soms komt het niet eens zo ver en blijf ik alleen in de vlucht/bevries modus zonder daadwerkelijk ook verder in paniek te raken. Ik blijf mij dan meer bewust van mijn omgeving en kan daar ook gewoon op anticiperen. Dit zijn de paniekaanvallen die er wel zijn maar die mensen niet eens merken. Behalve ik. Ik voel mij alert en merk mijn hoge ademhaling en snelle hartslag.
Situaties
Dit kan gebeuren waar ik ook ben. Zo heb ik situaties waarin ik weet dat ik ze kan krijgen. De supermarkt is daar een voorbeeld van. Keuzes maken in een drukke supermarkt is killing. De keuze of we pasta of krieltjes gaan eten overvalt mij. Ik kan de keuze niet maken en op het moment dat ik door heb dat ik de keuze niet kan maken merk ik ook dat mijn hart tekeer gaat, mijn ademhaling hoog is en ik verstijfd om mij heen staan te kijken.
De supermarkt is druk, mensen willen eigenlijk bij het schap waar ik voor sta. Ik zeg tegen mijzelf dat ik nu een keuze maak of ik de pasta pak of doorloop naar de krieltjes. Ik wil niemand in de weg staan en zet een stap opzij zodat de oudere vrouw naast mij bij het schap kan waar ik sta. Maar gelijk overvalt de gedachte mij dat ik hier ook niet goed sta. Mensen kunnen nu niet goed langs mij op. Maar waar moet ik dan naartoe? Ik weet nog niet wat ik moet hebben. Mijn gedachtes verstrengelen en ik raak in paniek. Gelukkig is de supermarkt vaak een situatie waarin ik nog naar buiten weet te komen en eenmaal buiten kom ik wel op adem.
Menstruatiecyclus en paniekaanvallen
Het valt mij op dat mijn paniekaanvallen vaak meer aanwezig gedurende de tweede helft van mijn menstruatiecyclus. Daarnaast ervaarde ik veel paniekaanvallen toen ik nog aan de pil zat. Dit is ook een van de redenen dat ik gestopt ben met de pil.
Gelukkig zit ik momenteel in een rustige periode en heb ik ondanks alle drukte om mij heen weinig last van paniekaanvallen. Wat ik wel merk is dat er veel onwetendheid is over paniekaanvallen. Op zich logisch want als je iemand uitlegt hoe een gebroken been precies voelt is het ook lastig uit te leggen behalve dat het natuurlijk pijn doet. Dat is met een paniekaanval ook. Er is paniek dat spreekt voor zich maar hoe iemand zich voelt is soms lastig uit te leggen. Daarnaast is er net als bij pijn niet een soort paniek.
Ik kan alleen maar zeggen praat erover en weet je zo niemand met wie je erover kan praten dan mag je mij altijd een berichtje sturen via Instagram.
Wil je op de hoogte blijven van alles wat er gebeurt? Dan kun je mij ook volgen op Instagram.