Leven met een psychiatrische assistentiehond – deel 2 – Gastblog #31 Anne

Lieve allemaal, leuk dat je ook mijn tweede deel over mijn verhaal wil lezen. In dit deel over mijn leven met een psychiatrische assistentiehond ga ik jullie vertellen over Liptons taken in het dagelijks leven, de maatschappij om ons heen en nog een bijzonder project waar ik momenteel hard aan het werk voor ben!

Liptons aanwezigheid – Leven met een psychiatrische assistentiehond

Wat veel mensen niet lijken in te zien, is hoe belangrijk Liptons aanwezigheid is. Dit gaat niet alleen om het ‘er zijn’, dat ik niet alleen ben. Op school bijvoorbeeld, slaapt hij rustig naast mijn tafel – althans, dat lijkt. Hij is eigenlijk keihard aan het werk! Bijvoorbeeld door te letten op mijn geur: lichaamsgeur verandert bij stress en zo kan hij signaleren wanneer er een paniekaanval opkomt. Soms wel 10 minuten van tevoren!

Door Liptons signalen kan ik een aanval onderdrukken (minder heftig laten zijn dan anders). Hij signaleert door bijvoorbeeld zijn snuit tegen mijn hand te duwen, een pootje tegen mijn been te slaan of te blaffen. Want ja: óók blaffen kan een manier zijn van signaleren! Het is van belang dat Lipton niet afgeleid wordt, ook niet tijdens het ‘slapen’, omdat hij anders signalen kan missen dat er een aanval komt. Dit resulteert in heftigere paniekaanvallen, soms agressie-aanvallen en dissociatie. 

Lipton zijn taken – Leven met een psychiatrische assistentiehond

Thuis helpt Lipton mij voornamelijk met de dag beginnen, slapen (wekken bij nachtmerries) en troost bieden. In het openbaar vervoer, steden en winkels zorgt Lipton ervoor dat mensen afstand houden van mij. Ik ben extreem gevoelig voor mensen die te dicht bij mij gaan staan – wat dat betreft is corona wel prima. Door Lipton kan ik soms ook een pashokje in. Dit is voor mij ontzettend eng, maar wanneer hij voor het hokje gaat liggen waken, wil het nog weleens lukken! Een belangrijke taak die zorgt voor overwinningen. 

Een assistentiehond

Als je zelf een assistentiehond hebt, of er weleens een hebt gezien, dan zul je wel weten dat er op het dekje ‘niet afleiden’ o.i.d. staat. Vaak is het alleen nog onduidelijk voor mensen wat dit betekent. Ik maak nog regelmatig mee dat Lipton zonder pardon geaaid wordt, geroepen, of zelfs dat hem iets wordt gegeven! In mijn ervaring is alles waar de hond van opkijkt, afleiden. Principieel moet je gewoon doen alsof hij er niet is.

Praat met de eigenaar zoals je met elk ander persoon zou doen zonder assistentiehond. Deze is er niet voor jou entertainment, maar voor hulp! Weiger een assistentiehond ook geen toegang. Dit betreft de Wet gelijke behandeling op grond van handicap of chronische ziekte, artikel 2.2: ‘Onder het verrichten van doeltreffende aanpassingen wordt in ieder geval verstaan het toelaten van assistentiehonden’. Voor de Nederlandse wet is een assistentiehond een hulpmiddel. Aan iemand in een rolstoel ga je ook geen toegang weigeren.

Leven met een psychiatrische assistentiehond

In mijn geval is Lipton een psychiatrische assistentiehond voor c-PTSS en angststoornissen. Er veel mensen die uit nieuwsgierigheid op ons af komen en vragen stellen, terwijl ik van directe benadering erg kan schrikken. Deze vragen gaan ook van onschuldig tot onbeschoft en ongepast. Wanneer ik in een goede bui ben, wil ik nog weleens het gesprek aangaan en mensen educeren over het doel van deze helden op pootjes. Helaas gebeurt dat niet vaker dan de negatieve opmerkingen. Spontaan is iedereen hondentrainer (en doe ik alles fout), Lipton is ‘zielig’, ik ben te jong voor een assistentiehond en voornamelijk: ‘Maar je ziet er helemaal niet ziek uit?’  

Respect en begrip

Er moet nog veel gebeuren in de maatschappij, wil er verandering komen in hoe wij (vaak) behandeld worden: met disrespect, onbegrip en negativiteit. Begrijp me niet verkeerd, er zijn nog talloos veel goede mensen die gewoon manieren hebben en het concept ‘assistentiehond’ begrijpen! Alleen, dat is soms lastig om op te focussen als dat de kleinere groep is.

Project

Als afsluiting wil ik jullie vertellen over mijn project: mijn profielwerkstuk over psychiatrische assistentiehonden. Wil jij, na het lezen van mijn 2 gastblogs, nou een mooie en waardevolle bijdrage leveren aan mijn onderzoek? Dan kun je het volgende doen:

1. Ben je een persoon met een psychiatrische assistentiehond? Bezoek dan de link naar mijn enquête in de bio van @liptonpuma op Instagram.
2. Ben je een persoon zonder assistentiehond? Bezoek dan de link naar mijn enquête in de bio van @annebruurmijn op Instagram.
3. Ben je een behandelaar, therapeut, psychiater of verleen je enige andere vorm van therapie of behandeling aan een cliënt in het bezit van een assistentiehond? Of ken je iemand op wie deze beschrijving van toepassing is? Stuur mij dan een mail op liptonpuma@gmail.com en dan stuur ik je de link naar de enquête over hulpverlening.

Alle enquêtes zijn volledig anoniem en de resultaten worden uitsluitend gebruikt als bron voor mijn profielwerkstuk. Alvast bedankt namens mij en Lipton!

Dankjewel voor het lezen van mijn gastblogs. Ik hoop dat ik je iets bij heb kunnen brengen over het leven met een psychiatrische assistentiehond! 

Liefs Anne

Pootje van Lipton

– Anne en Lipton zijn te vinden op Instagram onder @liptonpuma. Hier delen wij onder andere onze ervaringen en wat zij meemaken in het dagelijks leven.

– Wil jij ook graag een gastblog schrijven? Laat een bericht achter via het contactformulier of stuur mij een DM op Instagram.