Leven met een angststoornis – Gastblog #32 Demi
Hoi lieve mensen. Als er iets is wat ik in de afgelopen jaren geleerd heb dan is het wel dat leven met een angststoornis voor iedereen die hiermee te maken heeft anders is. En toch is het voor mij heel fijn om al die verschillende verhalen te lezen, overal haal je wel weer iets uit om jezelf mee te identificeren. Daarom deel ik vandaag ook mijn verhaal…
Mijn verhaal, leven met een angststoornis
Mijn verhaal begon ruim 15 jaar geleden, iets dat altijd al op de loer heeft gelegen kwam er toen in een klap uit. We waren op vakantie in Duitsland en toen we een rondvaart met een boot wilde gaan maken begon het, ik stapte de boot op en had gelijk een beklemmend gevoel. Ik werd misselijk en had een opgesloten gevoel, ik moest vluchten. Vervolgens ging ik de boot af en dat voelde als een opluchting, geen idee wat het was, maar het zal nu wel over zijn dacht ik. Nou niet dus, de dagen daarna was ik alleen maar misselijk en had ik datzelfde beklemmende gevoel. Zou het dan heimwee zijn? Dachten mijn ouders. Omdat het niet beter werd en ik alleen nog maar in bed lag op de hotelkamer, hebben we besloten om naar huis te gaan. Dan zal het nu wel over zijn, toch?
Steeds meer klachten
Nee, weer niet. Sterker nog, het werd alleen maar erger. Last van mijn buik, trillen, benauwd en alleen maar in bed willen liggen. Ik durfde mijn slaapkamer niet meer af en dat was het moment dat ik naar de huisarts ben gegaan. Ze heeft mij meteen doorgestuurd naar een kinder psycholoog en daar hoorde ik dat ik last had van een angststoornis. Ik had hier nog nooit van gehoord maar het was zo fijn om te weten wat er aan de hand was, om een reden voor mijn gevoel te hebben. Met deze kinderpsycholoog ben ik aan de gang gegaan om achter de oorzaak te komen, maar 15 jaar verder weten we dit nog steeds niet. Een combinatie van opvoeding, ervaringen en aanleg…zoiets zal het wel zijn.
Mijn leven met een angststoornis
Er zijn in die 15 jaar een hoop dingen gebeurd en ‘’tussendoor’’ heb ik ook nog een eetstoornis gehad, mijn eten was het enige waar ik een gevoel van controle over had. Gelukkig heeft dit ‘’maar’’ twee jaar geduurd. Het is een jaar of twee een stuk beter met mij gegaan, ik ben toen voor het eerst alleen met vrienden op vakantie geweest en ik durfde weer naar een concert. Daarna is het er langzaam weer in geslopen. In die 15 jaar is mijn oma overleden, heeft mijn tante een alcoholverslaving gekregen en mijn neef een drugsverslaving. Helaas veel traumatische gebeurtenissen mee moeten maken die ervoor gezorgd hebben dat mijn angststoornis weer erger werd. En nu zit ik op het punt dat ik door mijn angststoornis, chronische depressie en chronische vermoeidheid niet kan werken…en ondanks de hele diepe dalen is er ook een soort van kracht in mij ontstaan.
Een eigen bedrijf
Ik ben begin dit jaar begonnen met mijn eigen bedrijf, het maken van intentie kaarsen. Ik ben met een hele lieve holistische therapeut aan de slag gegaan om weer bij mijn kern te komen en weer helemaal in mijn eigen kracht te kunnen staan. Heel eerlijk, een jaar geleden
dacht ik niet dat ik er nu nog zou zijn. Maar hier ben ik, verloofd met de leukste man op aarde, een eigen kleine maar groeiende onderneming en een kracht in mij die weer aan het groeien is. Ik ben er nog lang niet, ik durf nog steeds vaak niet alleen naar buiten, maar ik heb wel hoop en dat is toch het belangrijkste dat er is. Wat ik eigenlijk met dit verhaal wil zeggen…er is altijd hoop. Ik heb heel erg diep gezeten, zo diep dat ik dit leven niet meer wilde, en toch ben ik hier nog en heb ik hoop en een toekomst.
Momenteel ben ik heel hard aan mijzelf aan het werken, die angststoornis hoeft niet meer mijn leven te bepalen. Dit besef, na 15 jaar therapie, heeft ervoor gezorgd dat ik weer positief naar de toekomst durf te kijken. Ondanks de rest in mijn rugzakje weet ik dat angst niet mijn leven hoeft te bepalen en dat ik sterker ben dan mijn diagnoses.
Voor iedereen die dit verhaal leest en iets soortgelijks meemaakt, ga opzoek naar iets dat voor jou werkt. Dat hoeft niet altijd reguliere therapie te zijn. Probeer uit elke dag iets positiefs te halen, al heb je de hele dag in bed gelegen…je bent er nog.
Liefs, Demi
– Wil jij ook graag een gastblog schrijven? Laat een bericht achter via het contactformulier of stuur mij een DM op Instagram.