Herstellen van een eetstoornis – Gastblog #41 Lotte

Hi, mijn naam is Lotte en ik ben aan herstellen van een eetstoornis. In dit artikel wil graag ik hier graag een stukje van delen met jullie. Herstel is mega pittig en zwaar maar brengt ook mooie dingen met zich mee. Dingen die niet tegen het leven met een eetstoornis op kunnen. Herstel kan voelen alsof je door een hel gaat, constant de verkeerde keuzes aan het maken bent en of je alleen bent in dit moeilijke proces. Want wie kan die pijn die je voelt ooit begrijpen?

Herstellen van een eetstoornis

Herstellen van een eetstoornis kan pijn doen, heel veel pijn. Alle emoties die je zolang hebt weggestopt komen omhoog, je onzekerheden en angsten. Het kan je overvallen en hoe ga je hier op een goeie manier mee om i.p.v. jezelf restricties op te leggen. Herstel is een zoektocht naar je eigen identiteit, gevoel en gedachten. Wat hoort bij jou en wie ben jij zonder eetstoornis? Zelf ben ik ook nog vaak op zoek naar antwoorden op deze vragen maar ik kom er steeds dichter bij. Hoe zwaar herstel ook is, ik kies er nog steeds elke dag voor omdat ik wil leven i.p.v. overleven. In mijn herstel ben ik gaan dichten en ik wil in deze blog graag één gedichtje met jullie delen,

Gedicht

Je doet me pijn en verdriet

Niemand die het ziet,

niemand die het voelt

en niemand die het stoort

Tranen in het donker over mijn 

wangen en een angst die mij komt

te vervangen

De angst stroomt golvend door mijn

lichaam, mijn hart gaat te keer en mijn

gedachtes gaan heen en weer

Zoveel pijn en paniek die niemand ziet

Zoveel pijn en paniek die niemand voelt

en zoveel angsten en verdriet die

niemand stoort

Want zo heb ik me best vaak gevoeld in herstel en dan vooral in het begin. Ik kreeg hierdoor het idee dat ik het verkeerd deed want het leven zonder een eetstoornis is toch zo mooi? En ja ook al ben ik er nog niet ik zal deze vraag met ‘ja’ beantwoorden op dit moment. Steeds vaker heb ik momenten dat ik wel voel hoe mooi het leven eigenlijk is zonder mij constant druk te maken over eten, bewegen en mijn lichaam. Constant hiermee bezig zijn en afhankelijk zijn van zo’n negatieve stem houdt je volledig tegen in het leven. 

Een hoop emoties

In het begin van mijn herstel begon mijn eetstoornis te schreeuwen luid, heel luid. Een stem die ik zolang gehoorzaamde en waar ik niet tegenin durfde te gaan negeer ik nu steeds vaker. Dit gaf vanuit de eetstoornis veel weerstand, zie het als een kind die constant blijft krijsen om een snoepje. Houd je dan maar eens staande om dat snoepje niet te geven voor het uitzetten van dat gekrijs, dat is pittig en vermoeiend, maar onthoud dat hoe meer jij blijft volhouden en het niet zijn zin geeft hoe minder het krijst. Zo ervaar ik het nu ook steeds vaker, mijn eetstoornis wordt minder luid en ik voel mijzelf steeds krachtiger worden. Mijn lichaam is steeds gezonder, heeft weer energie en ik voel weer letterlijk en figuurlijk warmte.

Stukje voor stukje herstellen van een eetstoornis

Ik voel weer, ik voel liefde naar mijzelf, liefde voor het leven, liefde voor eten en liefde naar mijn lichaam toe. En heel eerlijk, dit voelt zoveel beter dan luisteren naar die stem, de koude nachten en de walging naar mijzelf toe. Dat deed ik, letterlijk walgen van mijzelf en ook in het begin van herstel had ik hier veel last van. Het liefste rukte ik als het kon mijn eigen lichaam van mijzelf af. Mijn nieuwe lichaam bracht teveel emoties, herinneringen en pijn met zich mee, wat als een grote woeste golf over mij heen leek te komen. Door constant deze confrontatie te hebben vermeden en mijn emoties te hebben uitgezet, vielen ook de positieve emoties weg en voelde ik me slechts een zombie die leefde op de automatische piloot. 

Herstel heeft me tot nu toe al zoveel meer bij mijzelf gebracht, zoveel mooie momenten gegeven en weer zoveel meer verbinding met mijzelf en mijn omgeving dan dat ik had. 

Ook al ben ik er nog niet, als ik kijk naar alle mooi dingen die herstel mij al heeft gegeven en dan bedenk dat er nog zoveel meer moois is, ga ik niet weer opgeven! Ik wil herstellen en ga ook herstellen want herstel is mogelijk en.. You will never win if you never begin!

Ik deel dit verhaal niet om jou af te schrikken om voor herstel te kiezen maar om je te laten weten dat je niet alleen bent in alles wat je voelt en denkt. Ook deel ik dit om jou te laten weten dat dit gevoel echt beter kan worden, hoe onmogelijk het soms ook voelt. And always remember:

‘𝒯𝒾𝓂𝑒 𝒻𝓁𝒾𝑒𝓈 𝒾𝒻 𝓎𝑜𝓊 𝑒𝓃𝒿𝑜𝓎 𝓁𝒾𝒻𝑒, 𝓉𝒾𝓂𝑒 𝒾𝓈 𝓀𝒾𝓁𝓁𝒾𝓃𝑔 𝒾𝒻 𝓎𝑜𝓊 𝓈𝓊𝓇𝓋𝒾𝓋𝑒’

                                                                                   𝐿𝒾𝑒𝒻𝓈𝓉 𝐿𝑜𝓉𝓉𝑒

Liefs van mij

@free_inrecovery

– Wil jij ook graag een gastblog schrijven? Laat een bericht achter via het contactformulierof stuur mij een DM op Instagram.