Als team door de tweede golf, niet als tegenstanders

Toen we in maart massaal de eerste besmettingen in de gaten hielden en Nederland later die maand in intelligente lockdown ging ontstond er een soort saamhorigheid. We hielpen elkaar en we wilden er voor elkaar zijn waar dat mogelijk was. We vonden de gekste dingen uit om toch bij elkaar te zijn. Zoom werd op de meest creative manieren gebruikt en we klapten voor de zorg. En dat allemaal met een reden. We zaten in hetzelfde schuitje en samen met z’n allen wilden we ook weer uit deze onwerkelijke situatie komen.

In maart klapten we nog met z’n allen voor de zorg en hielpen we de buren omdat ze de deur niet uit durfden. Nu lijkt het wel alsof we alleen nog maar commentaar op elkaar kunnen hebben. De saamhorigheid die er was is verdwenen en in plaats van elkaar te helpen tikken we elkaar constant op de vingers.

“Kijk, hij daar draagt geen mondkapje.”, “Kijk haar eens bang zijn voor dat virus wat gewoon een griepje is.” en nog veel meer opmerkingen slingeren ons vandaag de dag om de oren. Iedereen mag natuurlijk zijn eigen mening hebben alleen moet dat ten koste gaan van onze saamhorigheid? Moeten we elkaar nou echt constant in de gaten houden? Beseft iedereen zich wel dat ze ook de gezondheid van anderen op het spel kunnen zetten? We probeerden eerst samen uit de situatie te komen. Nu leven we in een wereldje waarin iedereen het beter weet en zijn eigen gang gaat.

Dat het virus nog een tijdje hier blijft is duidelijk nu we in de tweede golf zijn beland. Talkshows gaan weer alleen maar over de nieuwste ontwikkelingen en tijdens een pauze via zoom hebben collega’s het vaak nergens anders meer over dan over Corona. Ikzelf ben geen expert. Ik weet niet wat wijsheid is met betrekking tot het virus maar wat ik wel weet is dat niemand weet wat iemand anders heeft doorstaan. 

Degenen die niet in het virus geloven zullen daar echt wel hun redenen voor hebben. De mensen die meelopen met een ander zullen misschien niet heel sterk kunnen onderbouwen waarom zij een bepaalde mening hebben, maar zullen ook om hun eigen redenen mee blijven lopen met een sterke groep. Degenen die thuis opgesloten zitten in de hoop gezond te blijven zullen dit ook echt doen omdat dat is waar zij in geloven. Iedereen heeft een eigen verhaal en je ziet er maar een deel van.

Zo denk ik aan alle (jonge) chronisch zieke mensen die belemmerd worden in de dingen die ze doen. Bang om het virus op te lopen en bang voor de gevolgen daarvan. Maar ik denk ook aan alle chronisch zieke mensen bij wie hun ziekte nog steeds onderschat wordt en voor wie deze hele Coronatijd hen een spiegel voorhoudt. Uit ervaring kan ik je zeggen dat de realiteit hard kan zijn. Wat ik nu vertel zullen sommige mensen misschien niet helemaal begrijpen maar dat is ook niet altijd nodig. Het oneens zijn met elkaar is geen probleem, maar praat met elkaar zonder meteen een oordeel te vellen. We moeten dit meer als een team doen. We moeten niet als tegenstanders alleen maar proberen de fouten van anderen aan te tonen.

Want je buurman kan dan wel een andere mening hebben, maar verder blijft het toch een schat van een vent? En je zusje kan dan wel een feestbeest zijn en niet altijd even goed nadenken over wat ze doet, maar ze biedt wel alsnog altijd een luisterend oor voor iedereen.

We zijn met z’n allen in deze tweede golf terecht gekomen. Een pandemie als deze maakt ook iedereen voor het eerst mee. Jouw leidinggevende heeft deze gevaren niet zien aankomen toen ze vijf jaar geleden haar onderneming startte. Je buurmeisje had in februari niet gedacht zonder werk te zitten en je oma had niet verwacht dat ze de binnenkant van haar verzorgingstehuis zo goed zou leren kennen. In deze situatie zijn wij niet elkaars tegenstanders. De vijand die we aan moeten pakken is het virus. Hoe je het ook bekijkt, iedereen is op zijn eigen manier de dupe van het virus. Denk hierbij niet alleen aan fysieke gezondheid maar ook aan problemen als werkloosheid, mentale problemen, eenzaamheid en ga zo maar door.

Laten we dit samen doen. Alleen samen komen we uit deze situatie en alleen samen kunnen we elkaar helpen. Samen kunnen we dit aan. Alleen samen.